|
|
 |
|
|
|
 |
| |
 |
Seeing |
 |
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
|
Seeing - ważna w astronomii obserwacyjnej wielkość, która określa stabilność atmosfery i nie
ma związku z przejrzystością powietrza.
W zależności od tego, czy atmosfera jest spokojna, czy też turbulentna, można przez teleskop
uzyskać albo stabilne, efektowne obrazy obiektów niebieskich, albo nie dostrzec praktycznie
żadnych szczegółów. Duże turbulencje atmosfery bardzo ograniczają zdolność rozdzielczą
teleskopu, co utrudnia rozróżnianie blisko siebie położonych obiektów (np. gwiazd podwójnych,
lub szczegółów na powierzchni planet). Seeing zależy od wielu czynników meteorologicznych,
ale generalnie nisko nad horyzontem jest zawsze słabszy, lepszy bliżej zenitu, tak więc im wyżej
na niebie znajduje się obiekt, tym lepsze warunki panują do jego obserwacji. Ponadto dobrym
seeingiem charakteryzują się zwykle noce lekko zamglone, ponieważ wtedy ruchy powietrza są
z reguły niewielkie. Seeing określa się najczęściej albo w skali pięciostopniowej (w Europie),
albo w dziesięciostopniowej (w USA), przy czym w tej pierwszej najgorszy seeing odpowiada
piątemu stopniowi skali a najlepszy pierwszemu, zaś w tej drugiej najgorszy odpowiada
zerowemu, najlepszy zaś dziesiątemu. Inną metodą określania seeingu jest podawanie
wielkości obrazu gwiazdy w sekundach łuku.
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
|
<-
Haut de page
->
|
|
|
|
 DSO |
|
|
|
Obserwacje |
|
|
|
Inne Strony |
|
|
|
