|
|
 |
|
|
|
 |
| |
 |
Komety |
 |
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
|
Kometa - małe ciało niebieskie poruszające się w układzie planetarnym, które na krótko
pojawia się w pobliżu gwiazdy centralnej (np. Słońca). Słoneczne ciepło powoduje, że
wokół komety powstaje koma, czyli gazowa otoczka. W przestrzeń kosmiczną jądro
komety wyrzuca materię, tworzącą dwa warkocze kometarne - gazowy i pyłowy,
skierowane pod różnymi kątami do kierunku ruchu komety. Gazowy warkocz komety
jest zawsze zwrócony w kierunku przeciwnym do gwiazdy, co spowodowane jest
oddziaływaniem wiatru słonecznego, który "wieje" zawsze od gwiazdy. Pyłowy warkocz
składa się z drobin zbyt masywnych, by wiatr słoneczny mógł znacząco zmienić kierunek
ich ruchu.
Kometa Halleya
Kometa wykazuje aktywność, kiedy przebywa w pobliżu gwiazdy, a potem znika w odległych
rejonach układu planetarnego, gdzie przyjmuje postać zamarzniętej kuli skalno-lodowej.
Jądro komety zbudowane jest z mieszaniny pyłów i drobnych odłamków skalno-lodowych,
składających się z lodu wodnego, zestalonego dwutlenku węgla, amoniaku i metanu.
Animacja przedstawiająca ruch komety okresowej (A - gwiazda, B - orbita najdalszej
planety C - kometa)
Animacja przedstawiająca ruch komety okresowej (A - gwiazda, B - orbita najdalszej
planety C - kometa)
Komety okresowe powracają do centrum układu planetarnego regularnie, co kilkadziesiąt,
kilkaset (a nawet w dłuższych okresach) lat, bo poruszają się po bardzo wydłużonych
orbitach eliptycznych. W jednym z ognisk takiej elipsy znajduje się gwiazda. Komety
nieokresowe pojawiają się w centrum układu planetarnego tylko raz. Ich tor ma kształt
paraboli lub hiperboli z gwiazdą w ognisku tej krzywej. Komety pochodzą z obłoków
małych ciał otaczających gwiazdy posiadające układy planetarne, takich jak Obłok Oorta.
Obłoki takie są pozostałością po procesie formowania się większych obiektów i
najczęściej znajdują się poza orbitami najdalszych planet.
Ruch komet jest podatny na wpływy grawitacyjne innych ciał. Niekiedy komety pojawiają
się niepostrzeżenie w centrum układu planetarnego i zderzają się z innymi ciałami. Komety
okresowe stale tracą materię podczas każdego przelotu w pobliżu gwiazdy, co prowadzi
do ich powolnego niszczenia. Kometa, która zanadto zbliży się do gwiazdy lub planety
gazowej, może zostać rozerwana na wiele mniejszych ciał, tworzących formację obiektów
mknących z ogromną prędkością. Na swoim torze komety pozostawiają drobiny materii.
Przejście jakiejś planety przez taki obszar może być przyczyną wystąpienia roju meteorów.
Nowe komety są stale odkrywane dzięki obserwacjom nieba z wykorzystaniem teleskopów o
szerokim polu widzenia. Badaniami tego typu zajmują się zawodowi astronomowie oraz amatorzy
rozrzuceni na całym świecie. Dzięki wykonywaniu wielu zdjęć tego samego obszaru nieba możliwe
jest dostrzeżenie komety poruszającej się na tle nieruchomych gwiazd.
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
|
<-
Haut de page
->
|
|
|
|
 DSO |
|
|
|
Obserwacje |
|
|
|
Inne Strony |
|
|
|
